Experiences Archives - Tachyon Energy & Rife frequency Facilitator

Zapper ervaringen

Een dame van middelbare leeftijd

Dit verhaal betreft een dame van middelbare leeftijd die M.E. had. Zij was zo vreselijk moe dat ze nauwelijks in staat was om een normaal leven te leiden en door energie-gebrek constant moest gaan zitten of liggen.

Ze gebruikte de Zapper een dag lang en verbaasde ons allemaal door de volgende dag al een lange wandeling door de bergen te maken. Natuurlijk was zij de volgende dag moe, maar dat waren de anderen waarmee ze was gaan wandelen ook! Zij was ook heel fanatiek in het Zappen en altijd als we haar ergens op de camping zagen, was het met de zapper in haar hand, die ze ook weer aan vrienden uitleende.

Haar verhaal is heel extreem en normaal gesproken is het effect van het zappen bij chronische ziekten natuurlijk veel geleidelijker. Voor haar had het echter gewerkt en voor zover ik weet is haar vermoeidheid ook nooit meer in dezelfde mate teruggekomen.

De hond van een vriendin

labrador_pup — De speelse hond lag ziek op de grond

Een ander geval betrof de hond van een vriendin van ons. Onze vriendin had een heel levendig en vrolijk hondje. Op een dag echter was dat op slag veranderd. Het bleef als voor dood op de bank liggen en wilde niets meer doen en ook niets meer eten.

De dierenarts had niets kunnen vinden en de situatie leek uitzichtloos. Onze vriendin wist van mijn Zapper en vroeg me of hij ook niet bij dieren werkte? Ik vertelde haar dat ik er geen ervaring mee had maar dat ze de Zapper met alle plezier mocht lenen. Zo gezegd, zo gedaan.

Zij had de hond op schoot genomen, de handvaten tegen zijn poten gehouden, en op die manier gedurende de hele dag regelmatig haar lievelingetje “gezapt”. Tegen het eind van de dag leek het probleem volledig opgelost en het beestje was weer begonnen met eten en begroette mij enthousiast toen ik later kwam kijken hoe het met hem ging.

Tachyon ervaringenervaringen

Allereerst mijn eigen ervaring. In 1996 ontwikkelde zich plotseling een Ganglion op de bovenkant van beide polsen. Een Ganglion is een gescheurd vlies van de pees, en hoe gek het mag klinken, met volle maan, en de dagen ervoor en erna, barste er een vochtophoping uit naar boven wat zich manifesteerde als een keiharde halve pingpong bal. Bij elke beweging van de polsen schoten ze over de botten en pezen heen en weer en buiten dat het geen fraai gezicht was, was het ook nog pijnlijk.

Na diverse keren doorverwezen te zijn naar het ziekenhuis, waar ze maar al te graag de volgende dag zouden willen snijden (ze gaven geen garantie dat het niet meer terug zou komen) stuitte hij toevallig? op iemand die met Tachyon energie werkte. De sessie was snel geboekt en daar lag Sakshin, alleen maar te denken aan het immense bedrag voor een onzichtbare behandeling. Na afloop werden er ook nog twee Getachyoniseerde stenen, polsbanden en cr√®me gekocht die dagelijks gedragen diende te worden, totdat de Ganglions verdwenen zouden zijn.
Twee weken na de behandeling en het dragen de de gekochte spullen zijn de pijnlijke bulten nooit meer verschenen. En dit was het begin van een lange carri√®re als Tachyon therapeut voor Sakshin.

mevrouw K.

Wat leuk om mevrouw K. vandaag na jaren weer aan de lijn te krijgen. Mevr. K, dik in de 80, heb ik vroeger vaak behandeld in mijn Tachyon praktijk maar ik heb haar jaren niet gesproken. De laatste keer was toen ze mij vertelde dat ze van 3 meter hoog van een trapje was gevallen bij het vervangen van een lamp in de kelder van haar huis. Plat op de grond.

Al haar vriendinnen hoeven maar een stoepje te missen en ze breken al twintig botten dus mevrouw Kikkert was in paniek. Ze bleef daar een half uur liggen vertelde ze mij, zonder zich te verroeren, bang om de immense pijn van alle botbreuken te ervaren.
Daarna begon ze zich voorzichtig te bewegen, want de situatie was uitzichtloos. Dagen had ze daar kunnen liggen zonder opgemerkt te worden.

Tot haar grote verbazing kon ze zich bewegen, zonder de verwachte pijn van de botbreuken. Daags daarna belde ze mij op om het hele verhaal uit de doeken te doen en zij zei; “Meneer de Groot, ik denk toch dat ik niets gebroken heb doordat ik de Silica gel gebruikt heb. Ik had niets, en het was me een smak. Mijn vriendinnen zouden in duizend stukken gelegen hebben vanwege de botontkalking”.

Ik rade Mevrouw altijd Tachyon Silica Gel aan om de behandelingen kracht bij te zetten en zij heeft zeker twee flesjes Silica Gel genuttigd. Haar verhaal verblijde mij enorm en het past precies in de andere verhalen die ik heb gehoord over de Getachyoniseerde Silica Gel. Groot was dus mijn blijdschap haar weer te horen na al die tijd, want haar verhaal vertel ik nog regelmatig. Haar vriendinnen blijven van alles en nog wat breken terwijl ze braaf de calcium tabletten slikken. In de Silica druppels geloven ze niet. Mevrouw zelf wilde nog een flesje bestellen.

… uit den Haag

Ze had al 10 jaar last van ME, de ziekte die de spieren langzaam opeet. Het kostte haar ook heel erg veel moeite om alle trappen op te komen, zeker een half uur, maar ze wilde het perse zelf doen. Afijn, de reden voor haar bezoek was duidelijk, of ik wat aan de ME kon doen. En daar had nou niet een direct antwoord op maar ging aan de slag met Tachyon Energie.

Na de sessie, ze vondt het erg lekker en er stond een glimlach op haar verbeten gezicht. maar de ME, en de boosheid daarover, was er nog. Die week kwam ze nog twee keer terug. In de laatste sessie, nadat ze in de¬† traditionele Tachyon energie cocoon had gelegen, begon ze te schaterlachen. Ze was vreselijk blij en het straalde er vanaf.

Weet je waarom ik nu, voor het eerst in 10 jaar weer kan lachen? Ik weet plotseling waarom ik de ziekte heb. 10 jaar lang ben ik boos geweest en kon ik het niet verkroppen dat ik de ziekte had en niet iemand anders. Nu is het goed. het is ok.

Ze strompelde giegelend weer de trap af en heeft sinds dien elke dag gelachen. En de ziekte symptomen? Die zijn er nog, maar ze lacht weer en elke dag is een mooie dag.

Ik heb haar laatst na 8 jaar weer gebeld en ze wist meteen weer wie ik was. Natuurlijk herinner ik mij de man die mij mijn leven weer heeft teruggegeven. De ziekte eist haar tol en ze is niet meer in staat om te reizen maar ze lacht nog elke dag. En elke dag lacht zij een beetje naar mij.

Top five regrets of the dying

A nurse has recorded the most common regrets of the dying, and among the top ones is ‘I wish I hadn’t worked so hard’. What would your biggest regret be if this was your last day of life?

By: Susie Steiner

A palliative nurse has recorded the top five regrets of the dying. Photograph: Montgomery Martin/Alamy

There was no mention of more sex or bungee jumps. A palliative nurse who has counselled the dying in their last days has revealed the most common regrets we have at the end of our lives. And among the top, from men in particular, is ‘I wish I hadn’t worked so hard’.

Bronnie Ware is an Australian nurse who spent several years working in palliative care, caring for patients in the last 12 weeks of their lives. She recorded their dying epiphanies in a blog called Inspiration and Chai, which gathered so much attention that she put her observations into a book called The Top Five Regrets of the Dying.

Ware writes of the phenomenal clarity of vision that people gain at the end of their lives, and how we might learn from their wisdom. “When questioned about any regrets they had or anything they would do differently,” she says, “common themes surfaced again and again.”

Here are the top five regrets of the dying, as witnessed by Ware:

1. I wish I’d had the courage to live a life true to myself, not the life others expected of me.

“This was the most common regret of all. When people realise that their life is almost over and look back clearly on it, it is easy to see how many dreams have gone unfulfilled. Most people had not honoured even a half of their dreams and had to die knowing that it was due to choices they had made, or not made. Health brings a freedom very few realise, until they no longer have it.”

2. I wish I hadn’t worked so hard.

“This came from every male patient that I nursed. They missed their children’s youth and their partner’s companionship. Women also spoke of this regret, but as most were from an older generation, many of the female patients had not been breadwinners. All of the men I nursed deeply regretted spending so much of their lives on the treadmill of a work existence.”

3. I wish I’d had the courage to express my feelings.

“Many people suppressed their feelings in order to keep peace with others. As a result, they settled for a mediocre existence and never became who they were truly capable of becoming. Many developed illnesses relating to the bitterness and resentment they carried as a result.”

4. I wish I had stayed in touch with my friends.

“Often they would not truly realise the full benefits of old friends until their dying weeks and it was not always possible to track them down. Many had become so caught up in their own lives that they had let golden friendships slip by over the years. There were many deep regrets about not giving friendships the time and effort that they deserved. Everyone misses their friends when they are dying.”

5. I wish that I had let myself be happier.

“This is a surprisingly common one. Many did not realise until the end that happiness is a choice. They had stayed stuck in old patterns and habits. The so-called ‘comfort’ of familiarity overflowed into their emotions, as well as their physical lives. Fear of change had them pretending to others, and to their selves, that they were content, when deep within, they longed to laugh properly and have silliness in their life again.”

What’s your greatest regret so far, and what will you set out to achieve or change before you die?

via Top five regrets of the dying | Life and style | guardian.co.uk.

Atlas Profilax

Ik heb zelf mijn Atlas Profilax nog niet recht laten zetten maar ken wel een aantal mensen die dit hebben laten doen, met volle tevredenheid.

Methode volgens Rene C. Sch√ºmperli

De atlas draagt niet alleen het hoofd…. Maar is, wanneer hij zich niet in de normale correcte positie bevindt, verantwoordelijk is voor een hele reeks pijnlijke aandoeningen en ziekten. Continue reading Atlas Profilax